Independent travel in China is a unique and rewarding adventure. Authors Joe Cummings and Robert Storey approach the "Middle Kingdom" with enthusiasm, wit and a wealth of travel experience.
They go beyond the tourist routes - into the desert of Xinjiang and the grasslands of Inner Mongolia, visiting hill tribes around Kumming, cruising down the Yangtse, and eating traditional hotpot in Sichuan - to capture China's diversity and charm.

• topical cultural and historical information
• covers remote areas
• helpful advice on walking, cycling, boat and rail trips
• 186 maps
• extensive language section, plus Chinese script and piyin throughout
• local food specialities and where to find them
• ingformation on the Trans-Siberian route to China

Ancient civilisations, awe-inspiring landscapes and intricate architecture - Cental Asia is a challenging and fascinating destination.
This guide helps you exploring glittering mosques, honour local customs and negotiate the infamous bureaucracy.

• 55 detailed maps
• special sections on the Silk Road, architecture & peoples
• details on how to organise home-stay accommodation
• advice on getting visas, changing travellers cheques & exporting carpets

Mandarin (Putonghua) is the official language of both China and Taiwan. With details on pronunciation, and Chinese script to point to, you can communicate easily and enrich your travel experience.

Peter Hopkirk’s spellbinding account of the great imperial struggle for supremacy in Central Asia has been hailed as essential reading with that era’s legacy playing itself out today.

The Great Game between Victorian Britain and Tsarist Russia was fought across desolate terrain from the Caucasus to China, over the lonely passes of the Parmirs and Karakorams, in the blazing Kerman and Helmund deserts, and through the caravan towns of the old Silk Road—both powers scrambling to control access to the riches of India and the East.
When play first began, the frontiers of Russia and British India lay 2.000 miles apart; by the end, this distance had shrunk to twenty miles at some points.
Now, in the vacuum left by the disintegration of the Soviet Union, there is once again talk of Russian soldiers "dipping their toes in the Indian Ocean."

The Washington Post has said that "every story Peter Hopkirk touches is totally engrossing."
In this gripping narrative he recounts a breathtaking tale of espionage and treachery through the actual experiences of its colorful characters. Based on meticulous scholarship and on-the-spot research, this is the history at the core of today’s geopolitics.

‘Engeland’, verklaart Lenin in 1920, ‘is onze grootste vijand. En in India moeten we de Engelsen het zwaarst treffen.’
De bolsjevieken, die in 1917 in Rusland de macht hebben gegrepen, zien het Britse rijk, de grootste koloniale mogendheid van die dagen, als het belangrijkste obstakel op weg naar de wereldrevolutie. Wanneer India van het Britse koloniale juk bevrijd is, zal de Britse regering niet langer in staat zijn haar onderdanen met goedkope arbeidskrachten en grondstoffen uit het Oosten af te kopen.
Economische depressie – en revolutie – zullen het gevolg zijn.

Het laat zich raden dat de Britten en hun bondgenoten niet van plan zijn Moskou in deze nieuwe fase van het grote Spel, de strijd om de macht in Centraal-Azië, de vrije hand te geven. In het onherbergzame binnenland van Azië ontbrandt een heimelijke strijd tussen Britse veiligheidsofficieren en revolutionaire Komintern-agenten.

Maar ook andere figuren die dromen van een Aziatisch rijk eisen hun rol in deze schimmenoorlog op: Chinese legerleiders die van de verwarring gebruik trachten te maken, de Turkse generaal Enver Pasja, die een eigen rijk wil stichten, de Witte baron Nicolaas van Ungern-Sternberg, die van de Mongoolse hoofdstad Oerga tot Moskou een ‘laan met galgen’ wil aanleggen en zijn bolsjevistische krijgsgevangenen levend rooster, en vele anderen.

Aan de hand van rapporten van inlichtingendiensten, memoires en ooggetuigenverslagen vertelt de Britse journalist Peter Hopkrik in Het Gedroomde Rijk dit bizarre en vaak gewelddadige hoofdstuk uit de geschiedenis van onze eeuw.
Niet de feiten en de jaartallen staan in Hopkirks boek centraal, maar het relaas van de mensen die direct bij de gebeurtenissen betrokken zijn en er gestalte aan geven.

Verguisd in China, maar vereerd in het Westen. Dat is het lot van de ontdekkingsreizigers die in het begin van deze eeuw de verdwenen steden langs de zijdewegen terugvonden en de daar aanwezige kunstschatten weghaalden.
In dit boek wordt voor het eerst het verhaal verteld van deze vreemde en omstreden episode in de geschiedenis van Centraal-Azië.

De Zijderoute, de grote transaziatische handelsweg die de verbinding vormde tussen de twee grote mogendheden van de tijd – het Romeinse keizerrijk en het verre China – beleefde haar bloeitijd gedurende de T’ang-dynastie. Over deze weg trokken kostbare ladingen zijde, goud, ivoor, uitheemse dieren en zeldzame planten – maar ook revolutionaire, nieuwe denkbeelden, kunst en kennis.
De oasesteden groeiden uit tot welvarende handelscentra, verzamelpunten van boeddhistische kunst en wetenschap, en uitwijkplaatsen voor nestorïanisme en manicheïsme.

In plaatselijke legenden werd beweerd dat er 300 steden begraven lagen onder het zand van de Taklamakanwoestijn. Maar in 1896 ontdekte Sven Hedin bij toeval een van deze eens zo welvarende steden en werd de internationale wedloop om de boeddhistische en andere rijkdommen van de Zijderoute ontketend.

Peter Hopkirk reconstrueert dit weinig bekende hoofdstuk in de Chinese geschiedenis, vertelt ons over de onverschrokken en vastberaden mannen die met groot persoonlijk risico deze verre en archeologische tochten ondernamen en volgt het spoor van de kunstwerken die zij weghaalden.

In 1935 vertrok Peter Fleming uit Peking voor een reis naar Kasjmir, het exotische ‘Venetië van het Oosten’. Het was een reis die hem en zijn gezelschap 5.000 km lang over het dak van de wereld voerde.
Zijn verhaal over zeven maanden moed en uithoudingsvermogen door woestijn en hoogland, door ijs en zand, schoonheid en gevaar is een grote klassieker geworden in de reisliterauur en zal zeker een nieuwe generatie lezers weten te boeien.

In 1935 reisde Sir Eric Teichman met vijf helpers en twee trucks van Peking naar Kasjgar. Een autotocht van ruim 4.000 kilometer door de Gobiwoestijn en door afgelegen streken, waar bandieten rovend en plunderend rondzwierven.

Teichman, een briljant diplomaat en Chinakenner, die zijn sporen had verdiend als medewerkervan de Britse Consulaire Dienst in China, vertrok met de opdracht de politieke situatie door te lichten in China's noordwestelijke provincie Sinkiang, die kort tevoren nagenoeg was geannexeerd door de Russen.

In dit boek schetst hij de situatie in Sinkiang en geeft een levendige beschrijving van de boeiende figuren die een rol speelden bij de dramatische gebeurtenissen van de afgelopen jaren.
Vooral het gedetailleerde verslag van zijn autotocht door de woestijnen en het hoogland van Centraal-Azië - een gewaagde onderneming in 1935 - maakt het boek tot een fascinerend reisverhaal. Bovendien biedt het de vele reizigers die tegenwoordig vanuit Pakistan over de Korakoramweg naar Sinkiang reizen een uitstekende routekaart en een gedetailleerde routebeschrijving, met aantekeningen over de speciale moeilijkheden van iedere etappe.
Het groot aantal foto's dat de auteur op zijn reis maakte, geeft een duidelijk beeld van de ongemakken en ontberingen van een autotocht door Turkestan in 1935.

Van 1944 tot 1951, in een tijd waarin buitenlanders ongewenst waren en slechts heel weinig bezoekers toestemming kregen om het land te zien, woonde Heinrich Harrer te midden van Tibetanen voornamelijk in de ‘verboden stad Lhasa’.
Zijn boek Zeven jaar in Tibet, dat daarover verhaalt, werd – in alle belangrijke talen vertaald – een wereldsucces. Dertig jaar later heeft Harrer Tibet opnieuw bezocht.

In dit boek, dat een vervolg is op Zeven jaar in Tibet, beschrijft hij het huidige Tibet onder de heerschappij van de Chinezen en trekt vergelijkingen met het vrije Tibet, het land waarin vroeger de religie, het geloof, het middelpunt en de zin van het leven was.
In Lhasa ontmoet hij weer oude vrienden, vertelt over de Culturele Revolutie, de verwoestingen van kloosters en cultuurgoederen, over het Tibetaanse patriottisme, over collaborateurs, over Tibetanen in ballingschap en over het onwankelbare geloof van het Tibetaanse volk, ondanks alle mogelijke pesterijen.

De laatste tijd is er veel gezegd en geschreven over het huidige Tibet, maar Heinrich Harrer is een van de zeer weinigen die werkelijk vergelijkingen met vroeger kan trekken. Daarom heeft hij natuurlijk ook een andere mening over veel kwesties en staat hij ook sceptischer tegenover de onlangs door de Chinezen in scène gezette ontsnappingspolitiek, maar ziet desondanks een fascinerende cultuur verdwijnen. Hij oppert echter ook veel denkbeelden, geeft mogelijkheden aan en praat er met de dalai lama die in Dharamsala woont over hoe de autonomie en het vaderland van het Tibetaanse volk gewaarborgd kunnen worden.

Schrijver en acteur Dolf de Vries reisde met zijn vrouw en 16-jarige zoon door China.
Ze reisden per trein, boot, fiets en bus, met niets dan een rugzak en zonder een woord Chinees te spreken. In China neemt hij u mee naar dit adembenemende land.
Hij verhaalt over de machtige steden Peking en Shanghai, de Muur en het Terracotta leger in Xian en de sawas bij Yangshuo. Argeloos, nieuwsgierig en bescheiden maakt hij kennis met de mensen, hun cultuur en hun geschiedenis.
Dit boek is een feest voor wie dit land wil bezoeken, wie er al eens is geweest en wie gewoon thuis iets te weten wil komen over China.

“Is China een land dat een bijsluiter behoeft, niet te bezoeken zonder grondige kennis van cultuur en geschiedenis? Kennen de Chinezen geen schuldbesef omdat zij geen bijbel hebben die hen belast met de erfzonde, is duizend jaar voor hen niet meer dan één dag, zijn zij zo anders omdat zij de woorden ‘ja’ en ‘nee’ niet in hun taal kennen?”

“Over de toonbank springen en een warme broek voor de winter van de plank grissen omdat de verkopster te sloom is een hand uit te steken, of met de vuist op een raam bonzen omdat de kaartjesverkoopster eerst haar stripboek moet uitlezen, och, dat hoort zo bij de dagelijkse ergenissen van de Chinareiziger. Je verliest wel eens je geduld in dit land van telraamschuivers, boninvullers en sipkijkers. Want lachen doen ze nooit, de mannen en vrouwen achter balie of loket. Ze kijken alsof er meteen na hun geboorte iemand op hun neus is gaan staan en er sinds die msistap geen lach meer af kan”

Adriaan van Dis in Centraal-Azie. Een tocht langs de beroemde zijderoute.